Ścierwię się.

 

 pobierz dobrą nutę
 

Я неyклонно стервенею с каждым смехом

Nieustannie ścierwię się z każdym śmiechem

Каждой ночью, с каждым выпитым стаканом

Z każdą nocą, każdą wypitą szklanką

Я заколачиваю дверь и отпyскаю злых голодных псов

Zabijam gwoździami drzwi i wypuszczam złe, głodne psy

С цепей на волю

Z łańcuchem na wolność

Некyда деваться:

Nie ma się gdzie podziać:

Нам остались только сбитые коленки

Zostały nam tylko stłuczone kolana

Я неyклонно стервенею с каждым разом

Nieustannie ścierwię się z każdym razem

Я обyчаюсь быть железным продолжением ствола

Uczę się być żelaznym przedłużeniem lufy 

Началом y плеча приклада

Kolbą na ramieniu 

Сядь, если хочешь, посиди со мною рядышком на лавочке

Usiądź, jeśli chcesz, posiedź ze mną obok na ławeczce

Покyрим, глядя в землю

Zapalimy patrząc w ziemię

Некyда деваться:

Nie ma się gdzie podziać:

Нам остались только грязные дороги

Zostały nam tylko błotniste drogi

Я неyклонно стервенею с каждым шагом

Nieustannie ścierwię się z każdym krokiem

Я неyклонно стервенею с каждой шапкой милицейской

Nieustannie ścierwię się z każdą czapką milicyjną

С каждой норковою шапкой

Z każdą czapką z norek

Здесь не кончается война, не начинается весна

Tutaj nie kończy się wojna, nie zaczyna wiosna

Не продолжается детство

Nie trwa dzieciństwo

Некyда деваться:

Nie ma się gdzie podziać:

Нам остались только сны и разговоры

Zostały nam tylko sny i rozmowy

Я неyклонно стервенею с каждым разом

Nieustannie ścierwię się z każdym razem

Я неyклонно стервенею с каждым шагом

Nieustannie ścierwię się z każdym krokiem

Я неyклонно стервенею с каждым часом.

Nieustannie ścierwię się z każdą godziną.

Янка Дягилева

Janka Diagilewa

Oczami radzieckiej zabawki.

Podarowano mi książkę. O taką:

"Antologia" na okładce brzmi trochę sucho. Nie oddaje żywej treści. Tak - treść jest żywa, to opowieść. Opowieść o portweinie podgrzewanym przez pierwszych panków w piekarniku, by lepiej walił po łbie, o odśnieżaniu chodnika na golasa, o podarowanym przez Swina Griebienszczikowowi kawałku kupy w słoiku. Nie suche fakty - a emocje, radziecka codzienność z perspektywy trochę innej, niż przywykliśmy o niej słyszeć, z perspektywy radzieckiej zabawki. O tak. W tym siła publikacji. Pewnie dlatego, że pisana językiem prostym, nie naukowym. Nie przez nadzwyczajnego profesora znającego realia z uniwersyteckiej biblioteki, a "jednego z nich". Z akordów i portweinu. Któremu tak się w życiu złożyło, że zawisł między Polską i Rosją, i świetnie potrafi to wykorzystać. Opowiadając Polakom rosyjskość a Rosjanom polskość. Kostek bowiem, poza działalnością stricte muzyczną organizuje trasy koncertowe polskich grup za Bugiem, i zabużańskich na naszym podwórku. A teraz jeszcze książka. Bardzo mi się to wszystko podoba. Strasznie się więc zaczytuję i nadziwić nie mogę, jakie to fajne, jakie moje! I nabawiam się kompleksu mojego bloga - że jałowy, że dziurawy. Marzy mi się taka "wiedza", taka żywa, z podziemia. Dlatego też uprzedzam zawczasu: będę ją tu między wersy wplatać.

Szarooki.

Przy mikrofonie:
Sijanije
[Сияние]
czyli lśnienie


z gatunku: piano, gothic, neoklasyka

Projekt wokalno-fortepianowy z miasta Orzeł nad Oką. Synteza instrumentów perkusyjnych, dźwięków elektronicznych, poetyckich tekstów i żeńskiego wokalu. Równa rytmika, długie melodie, miejscami półszepczący wokal, sporo starego pianina dają na pierwszy rzut ucha efekt to akustycznego grania to ambientu, zakrapianego folkiem, psychodelią, gotyk. Jakby tego nie nazwać, świetnie wpisują się w ramki tak zwanej alternatywy. Główne tematy tekstów są bliskie dekadentyzmowi w poezji.

Wspominam o Sijaniju w przeddzień ich pierwszych urodzin - są z listopada ubiegłego roku. Wokalistką, pianistką, autorką tekstów i muzyki jest Ksenija Fandiejewa [Ксения Фандеева]. Tekstami i muzyką zajmuje się też basista grupy Stanisław Dorofiejew [Станислав Дорофеев]. Ważne miejsce w kolektywie zajmuje perkusista i "przeszkadzajkacz" Walerij Liahin [Валерий Ляхин]. Mają też na stanie sound-designera w osobie Siergieja Soboliewa [Сергей Соболев].

Wydali album. Udostępnili go zresztą do odsłuchu na swoim profilu w portalu kroogi.com. Tam też znaleźć można fragmenty występów na żywo. 

Hmm. Chyba po raz pierwszy w historii tego bloga sięgam po takie klimaty. Tym bardziej warto się im przyjrzeć, obsłuchać. Niech będzie jeszcze jedno oblicze zabużańskiej nuty. Piosenka o szarookim królu  do wiersza Achmatowej "Sierogłazyj korol" [Сероглазый король]:

 

pobierz dobrą nutę

Różowe na białym.

W Związku Radzieckim poruszam się głównie podziemiami - za dobrą nutą dla siebie rozglądam się w undergroundzie. Dziś dla odmiany wychodzę spod radzieckiego gruntu, wprost na głośną i błyszczącą estradę, między syntezatory, natapirowane fryzy i kule dyskotekowe. Tak. Obok wielkiego i nieśmiertelnego rocka, w którym się z przyjemnością zasłuchuję i o którym zwykłam tu wspominać nierzadko, lata 80 to złote czasy disco właśnie. Dziś króciutki przegląd najgłośniej granych kawałków:
 

Przy mikrofonie:

Michaił Muromow

[Михаил Муромов]

Jeszcze w latach 70-80 był gitarzystą i wokalistą zespołu woklano-instrumentalnego "Sławianie" [Славяне]. Na dużej scenie debiutował dość późno, będąc już po trzydziestce. Mimo to, już po dwóch latach od debiutu zdobył rozgłos nagrywając kawałek "Jabłoki na sniegu" [Яблоки на снегу, czyli jabłka na śniegu] do słów A. Dementiewa [А. Дементьев]. To jeden z muzycznych symboli lat 80. Szczyt popularności Muromowa przypada na lata 87-89. Inne wielkie hity z tego czasu to: "Ariadna" [Ариадна], "Strannaja żenszczyna" [Странная женщина]. Muromow komponuje też muzykę teatralną, baletową i filmową. Ciekawostka: jest potomkiem Aleksandra Gribojedowa. Próbka będzie jabłek, oczywiście: na żywo na festiwalu Piosenka roku 88.
 

-------------------------------------------------------------------------------------------

Przy mikrofonie:
Forum
[Форум]

Tak zwany rock-pop z roku 1983. Z Leningradu. Założeni wiosną przez Aleksandra Morozowa [Александр Морозов]. Pierwszy występ dali w Czechach na festiwalu Rock za pokój. Na basie grał Aleksandr Nazarow [Александр Назаров], a śpiew przypadł w udziale byłemu wokaliście Manufaktury Wiktorowi Sałtykowi [Виктор Салтыков]. Jego wysoki głos i zdolność śpiewu w modnym stylu "nowa fala" w połączeniu z muzyką pop ukształtowały styl Forum. W grudniu 1984 roku wypuścili debiutancki album "Biełaja nocz" [Белая ночь, czyli biała noc], nazwany tytułem największego hiciora zespołu. Oto próbka progresywnego brzmienia Forum z roku 1985:

-------------------------------------------------------------------------------------------

A na koniec szczypta eurodisco w odsłonie radzieckiej - przy mikrofonie:

Miraż

[Мираж]

Mówią, że to najbardziej przeciwstawne zjawisko radziecko-rosyjskiej sceny muzycznej, owiane mitami i domysłami. To pewnie jedyny kolektyw, który ani razu nie pojawił się na scenie w składzie takim, w jakim nagrywał płyty. A i samo pojęcie "skład" w ich przypadku nie bardzo ma rację bytu, bo podziału na stałych uczestników i muzyków sesyjnych, jaki ma miejsce we wszystkich szanujących się zespołach muzycznych, w ich przypadku nigdy nie było. Dlatego najodpowiedniejszym określeniem dla Mirażu jest nie tyle "zespół" co "projekt muzyczny". Utalentowany i komercyjny. Wirtualny, ale znany wszystkim mówiącym po rosyjsku. Odnoszący sukcesy i przeklęty. By to pojąć trzeba by przeczytać biografię Mirażu. Długą i burzliwą. Ja jej przytaczać nie będę, choć pewnie mogłoby to być ciekawe. Skupię się za to na wielkim hicie końca lat 80 - przypadkowo w sumie przeze mnie wybranym: "Muzyka nas swjazała" [Музыка нас связала]. Jedna z wielu, często zmieniających się wokalistek Mirażu, Tatiana Owsijenko [Татьяна Овсиенко]. W prawdzie grała z nimi niedługo - w latach 88-90, ale nagranie będzie właśnie z nią. Z 89 dokładnie:

Sam dla siebie i niebo i księżyc.

"Jeśli wypisać słowa na papier i przeczytać - zupełna bzdura, ale z muzyką i głosem Leonida to zyskuje jakiś tajemniczy sens na poziomie odczuć i po prostu zlewasz się ze światem autora." -- komentarz z Youtuba. Pod tą nutą:

Я сам себе и небо и луна, -- Jestem sam dla siebie i niebo i księżyc,
Голая, довольная луна, -- Goły, zadowolony księżyc,
Долгая дорога, да и то не моя. -- Długa droga i nie moja.
За мною зажигали города, -- Za mną podpalali miasta,
Глупые чужие города, -- Głupie cudze miasta,
Там меня любили, только это не я. -- Tam mnie kochali, tylko to nie jestem ja.

О-о-о, зона... -- O-o-o, strefa...
Ожидает напряженно, родниковая. -- Oczekuje w napięciu, źródlana.

Я сам себе и небо и луна, -- Jestem sam dla siebie i niebo i księżyc,
Голая, довольная луна, -- Goły, zadowolony księżyc,
Долгая дорога, бескайфовая. -- Długa droga, bez frajdy.
Меня держала за ноги земля, -- Trzymała mnie za nogi ziemia,
Голая, тяжелая земля, -- Goła, ciężka ziemia,
Медленно любила, пережевывая. -- Wolno kochała, przeżuwała.
И пылью улетала в облака, -- I kurzem wzlatywała w obłoki,
Крыльями метала облака -- Skrzydłami miotała obłoki
Долгая дорога, бескайфовая. -- Długa droga, bez frajdy.

О-о-о, зона... -- O-o-o, strefa...
Ожидает напряженно, беспросветная. -- Oczekuje w napięciu, mroczna.

Я сам себе и небо и луна, -- Jestem sam dla siebie i niebo i księżyc,
Я летаю где-то, только это не я. -- Latam gdzieś, tylko to nie jestem ja.

Дмитрий Озерский

Dmitrij Ozierskij

Urodziłem się pod kloszem.

Jeszcze jeden film dla radzieckiego rocka szczególny. Tym razem dokumentalny. Ciekawy choćby z uwagi na fakt, że to pierwsza próba naświetlenia istoty muzyki lat 80 podjęta przez rodzimych specjalistów. A dokładnie przez Aleksieja Uczitelja [Алексей Учитель] w roku 1987. Film nazywa się po prostu "Rock".

Tak naprawdę reżyser nie szczególnie interesował się muzyką rockową - robił film nie tyle o zjawisku muzycznym, co socjalnym. Uwypuklił antagonizm rockowej kultury undergroundowej i oficjalnej polityki partii rządzącej. Sami muzycy krytykowali film za zbyt bliski związek z klasyką filmu dokumentalnego, opowieść o ludziach, brak zdjęć koncertowych z widownią w tle - jednym słowem: brak kultury rockowej.

W filmie udział wzięli muzycy: Boris Griebienszczikow [Борис Гребенщиков] Anton Adasinskij [Антон Адасинский], Wiktor Coj [Виктор Цой], Oleg Garkusza, [Олег Гаркуша], zespoły: Akwarium [Аквариум], Awia [Авиа], AukcYon [АукцЫон], DDT [ДДТ], Kino [Кино]. Pokazani zostali w naturalnym dla nich środowisku, między innymi w miejscach pracy. Pokazani bez zbędnych komentarzy. I w tym siła filmu. Jego prawda.

W nagraniach brał udział także Aleksander Baszłaczow [Александр Башлачев], ale w czasie prac nad filmem zrezygnował. Z pierwszej wersji wycięto wszystkie kadry z jego udziałem. Weszły one za to w DVD jako bonus razem z wideo z pogrzebu muzyka. 

Jak twierdzi reżyser, rockerzy radzieccy to hermetyczna grupa. On sam, by przeniknąć w ich szeregi, zatrudnił do ekipy zdjęciowej Mariannę Coj, dzięki czemu uzyskał pozwolenie na zdjęcia w "Kamczatce" (miejsce, gdzie Coj pracował jako palacz, dziś: jedno z miejsc pamięci legendarnego muzyka), a z czasem, dzięki pozytywnej rekomendacji Coja, przyjęty został do sfery rockerów. Na co zresztą niezbitym dowodem jest film z pogrzebu Baszłaczowa.

Premiera odbyła się 19 stycznia 1988 w Domu Kino. Nie obyło się bez skandalu: Sam sekretarz Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego Jegor Ligaczow [Егор Лигачёв] zażądał usunięcia z filmu niektórych scen. Zamysł Uczitelja udało się zachować dzięki ingerencji dziennikarzy programu "Wzgljad" z legendarnym prowadzącym Władimirem Mukusjewym [Владимир Мукусев] na czele.

Poniżej kadr z filmu: występ zespołu AukcYon w kolonii - wolni i frywolni przedstawiciele undergroundu grają dla więźniów. Ładna scena.

Film w całości do oglądnięcia tutaj:
http://www.youtube.com/watch?v=1xT-mjzFZk8

Zjadają mole letnie sukienki.

Przy mikrofonie:
Kakao
[Какао]





z gatunku: lounge, easy listening
oficjalna strona

Duet Jewgienii Bacharewej [Евгения Бахарева] i Jewgienija Nomierowskiego [Евгений Номеровский]. Pochodzą z Wołgogradu, choć dziś działają w Moskwie. Tworzą w nurcie szeroko pojętej elektroniki. Grają sample i stawiają, jak wiele tego typu kolektywów, na żeński wokal, poetyckie teksty i erudycję muzyczną obydwu autorów. Próbują tworzyć lekką i przyjemną muzykę pop, bez ryczących gitar i twardych uderzeń. Grają swbodnie i w tym ich wielka siła. Balansują między trip-hopem i nu-jazzem. Na koncie mają dwa albumy: "Always" z roku 2009 i singiel: "Utrom zima" [Утром зима, czyli rankiem zima]. Oba do odsłuchania na stronie zespołu w serwisie Soundcloud.com.

Początkowo byli projektem stricte studyjnym. Z czasem opracowali program "live" i zaczęli koncertować. Poniżej próbka dźwięku na żywo, choć nie z koncertu. Z pierwszej płyty tytułowe "Always":

 A na koniec jeszcze inaczej, żwawiej, weselej:

Mama mówi, że jestem komunistą.

Przy mikrofonie:
Kirpiczi
[Кирпичи]

Zespół prezentowałam jakiś czas temu. Dziś historię uzupełnię o jeszcze jeden utwór. Numer trzynaście na piątym albumie Kirpów z roku 2004 "Let's rock": "Raboczij klass mira" [Рабочий класс мира, czyli światowa klasa robotnicza]:

pobierz dobrą nutę 

Piosenka jest coverem "Working class hero" Johna Lennona. Wykonywana była też między innymi przez zespół Green Day, Marilyna Mansona i Ozzy'ego Osbourne'a. Tekst mocny, kontrowersyjny, jak przystało na Lennona. W rosyjskim wariancie w adaptacji Kirpiczów [i w polskim, surowym, roboczym], wygląda on tak:

Рабочий класс мира быть должен другим.

Światowa klasa robotnicza powinna być inna.

Рабочий класс мира быть должен другим.

Światowa klasa robotnicza powinna być inna.

Ты вязнешь в болоте ничтожных проблем,

Więźniesz w bagnie błahych problemów,

Потребляешь продукт, ты глух и ты нем,

Konsumujesz produkt, jesteś głuchy i niemy,

Телевизор укажет дорогу нам всем.

Telewizor wskaże drogę nam wszystkim.

Рабочий класс мира быть должен другим.

Światowa klasa robotnicza powinna być inna.

Есть лишние деньги - ты пьян как свинья,

Są zbędne pieniądze - jesteś pijany jak świnia,

На все наплевать - ты такой же как я.

Wszystko masz gdzieś - jesteś taki sam jak ja.

Ты так сладко спишь, никого не виня.

Tak słodko śpisz, nikogo nie widząc.

Во всем мире тоже такая фигня.

Na całym świecie takie samo dziadostwo.

Рабочий класс мира быть должен другим.

Światowa klasa robotnicza powinna być inna.

Мне мама сказала, что я коммунист,

 Mama mówi, że jestem komunistą,

Но я просто пытаюсь понять где верх а где низ.

A ja po prostu próbuję zrozumieć, gdzie jest góra a gdzie dół.

Если хочешь стать героем будь честен и чист.

Jeśli chcesz zostać bohaterem bądź szczery i czysty.

Рабочий класс мира быть должен другим.

Światowa klasa robotnicza powinna być inna.

Вы все согласны с тем, что я говорю,

Wszyscy się zgadzacie z tym, co mówię,

Но вы в сранном рабстве, как я посмотрю.

Ale jesteście w zasranej niewoli, z tego co widzę.

Понимаешь ли ты о чем я говорю?

Ty rozumiesz o czym mówię?

Ты ебанный раб, как я посмотрю.

Jesteś jebanym więźniem, z tego co widzę.

Рабочий класс мира быть должен другим.

Światowa klasa robotnicza powinna być inna.

Рабочий класс мира пойдет дорогой иной.

Światowa klasa robotnicza pójdzie inną drogą.

Рабочий класс мира пойдет дорогой иной.

Światowa klasa robotnicza pójdzie inną drogą.

Если хочешь быть с ним, то следуй за мной.

Jeśli chcesz być z nią, to podążaj za mną.

Если хочешь быть с ним, то следуй за мной.

Jeśli chcesz być z nią, to podążaj za mną.

Рабочий класс мира быть должен другим.

Światowa klasa robotnicza powinna być inna.

Рабочий класс мира быть должен другим.
Światowa klasa robotnicza powinna być inna.

John Lennon

Po dwie źrenice.

Przy mikrofonie:
Maja Kristalinskaja
[Майя Кристалинская]








z gatunku: piosenka estradowa
strona poświęcona piosenkarce

Urodzona w roku 1932  w rodzinie rosyjsko-żydowskiej w Moskwie. W szkole występowała w chórze dziecięcym zespołu pieśni i tańca przy Centralnym Domu Dzieci Kolejarzy. Już w dzieciństwie marzyła by zostać solistką operową. Znała na pamięć wiele partii z repertuaru operowego dla mezzosopranu. Ukończyła Moskiewski Instytut Awiacji, po czym skierowano ją do pracy do fabryki Czkałowa w Nowosybirsku. Szybko jednak wróciła do Moskwy, by pracować jako inżynier w kombinacie i śpiewać w amatorskich koncertach z fabrycznymi muzykami. 

W roku 1957 została laureatką Moskiewskiego Międzynarodowego Festiwalu Młodzieży i Studentów, gdzie wystąpiła z amatorskim zespołem "Pierwyje szagi" [Первые шаги, czyli pierwsze kroki]. Nagrała piosenkę Maszy do filmu "Żażda" [Жажда, czyli pragnienie], dzięki czemu osiągnęła popularność w Związku Radzieckim. Występowała w orkiestrze jazzowej Eddie Rosnera i Olega Łundstrema [Олег Лундстрем]. Śpiewała w moskiewskim teatrze estrady Musik-hall.

W wieku 29 wykryto u niej ziarnicę złośliwą. Podjęła leczenie, zaczęła występować z apaszką na szyi, by ukryć ślady choroby.

W roku 1966 nagrała piosenką "Nieżnost" [Нежность, czyli czułość] Aleksandry Pachmutowej [Александра Пахмутова] do słów Griebiennikowa [Гребенников] i Dobronrawowa [Добронравова]. Kristalinskaja była pierwszą wykonawczynią tej legendarnej pieśni i ona też została wizytówką piosenkarki. Uznana została za najlepszą piosenkarkę estradową roku. W 1974 przyznano jej wyróżnienie zasłużonej artystki RFSRR.

Ostatnie lata życia poświęciła na tłumaczenie z niemieckiego książki Marlene Dietrich, która w ZSRR ukazała się dopiero po śmierci piosenkarki. Kristalinskaja zmarła w roku 1985 w wieku 53 lat. Na jej mogile na Cmentarzu Donieckim w Moskwie widnieje epitafium:

"Nie odeszłaś, a po prostu wyszłaś, wrócisz - i znów zaśpiewasz."

A ja chciałam zaprezentować tę mniej znaną stronę Kristalinskiej - jazzową. Poniżej fragment filmu "Czełowiek idjot za sołncem" [Человек идёт за солнцемm, czyli człowiek idzie za słońcem] z roku 1961. Przy mikrofonie nie kto inny jak Maja Kristalinskaja w piosence "U tebja takije głaza" [У тебя такие глаза, czyli masz takie oczy]. Muzyka: Tariwerdijew [Таривердиев], słowa: Kirsanow [Кирсанов]:

У тебя такие глаза

Masz takie oczy
Будто в каждом по два зрачка.

Jakby w każdym były po dwie źrenice.
Как у самых новых машин

Jak u najnowszych samochodów
По ночам из шоссе, в шоссе,

Nocami z szosy w szosę,
Пролетают машины шумя

Przelatują samochody hałasując
Двумя парами фар...

Dwoma parami świateł...
У тебя двойные глаза.

Masz podwójne oczy.
Их хватило б на два лица.

Starczyłoby ich na dwie twarze.
И сияет весь океан

I lśni cały ocean
От помноженных на два глаз.

Od pomnożonych przez dwa oczu.

Понимаешь, твои глаза

Rozumiesz, twoje oczy
Двух земных полушарий карта.

Są mapą dwóch półkul ziemskich.
Ты когда закрываешь их,

Kiedy je zamykasz,
Погружается на ночь экватор,

Pogrąża się w nocy równik,
А когда их прошу открыть я,

A kiedy proszę je otworzyć,
В них два полюса голубых

Są w nich dwa bieguny błękitne
В миг открытья...

 W chwili otwarcia...

pobierz nastrojową nutę

Zjedz, córeczko, jajko dietetyczne.

Ścieżkę dźwiękową do radzieckiej superprodukcji animowanej o Muzykantach z Bremy prezentowałam w poście "Śladami muzykantów z Bremy". Dziś jeszcze jeden fragment tego soundtracku. Z części drugiej: "Po sliedam Briemienskih muzykantow" [По следам Бременских музыкантов, czyli Śladami Muzykantów z Bremy], z roku 1973. "Niczego ja nie hochu" [Ничего я не хочу, czyli niczego nie chcę]. Muzyka Giennadija Gładkowa, słowa Jurija Entina:

Ах ты, бедная моя трубадурочка!

Ach, biedna moja trubadureczko!
Ну смотри, как исхудала фигурочка!

No popatrz, jak schudła figureczka!
Я заботами тебя охвачу!

Troską cię otoczę!

Ничего я не хочу!!!

Ja niczego nie chcę!!!

Состоянье у тебя истерическое,

Jesteś w stanie histerycznym,
Скушай, доченька, яйцо диетическое.

Zjedz, córeczko, jajko dietetyczne.
Или может обратимся к врачу?

Albo może zwrócić się do lekarza?

Ничего я не хочу!!!

Ja niczego nie chcę!!!

Ах, принцессочка моя горемычная,

Ach, królewno moja nieszczęsna,
Скоро будут здесь певцы заграничные.

Wkrótce przybędą tutaj śpiewacy zagraniczni.
Выбирай любого - все оплачу.

Wybieraj dowolnego - wszystko opłacę.

Ничего я не хочу!!!

Ja niczego nie chcę!!!

Tu nie ma żadnego sekretu.

"Прогулки по воде" - "Spacery po wodzie"

 pobierz dobrą nutę

Szósta kompozycja z albumu "Czużaja zjemlja" [Чужая земля, czyli cudza ziemia] z roku 1991. Przy mikrofonie Nautilus Pompilius:

С причала рыбачил апостол Андрей,

а Спаситель ходил по воде.

И Андрей доставал из воды пескарей,

а Спаситель — погибших людей.

Z brzegu łowił ryby apostoł Andrzej
a Zbawiciel chodził po wodzie.
I Andrzej wyjmował z wody kiełbie,
 a Zbawiciel - martwych ludzi.

И Андрей закричал — я покину причал,

если ты мне откроешь секрет.

И Спаситель ответил: "Спокойно Андрей,

никакого секрета здесь нет.

I Andrzej krzyknął - ja zostawię nadbrzeże,
jeśli zdradzisz mi sekret.
I Zbawiciel odpowiedział: "Spokojnie, Andrzeju,
tu nie ma żadnego sekretu.

Видишь там, на горе, возвышается крест.

Под ним десяток солдат. Повиси-ка на нем. 

А когда надоест, возвращайся назад,

гулять по воде, гулять по воде,

гулять по воде со мной!"

Widzisz, tam, na górze, stoi krzyż.
Pod nim dziesiątki żołnierzy. Powiś na nim.
 A kiedy cię znudzi, wracaj z powrotem,
spacerować po wodzie, spacerować po wodzie,
 spacerować po wodzie ze mną!"

Но учитель, на касках блистают рога,

черный ворон кружит над крестом...

Объясни мне сейчас, пожалей дурака,

а распятье оставь на потом.

Ale nauczycielu, na hełmach błyszczą rogi,
czarna wrona krąży nad krzyżem...
 Wyjaśnij mi teraz, pożałuj durnia,
 a ukrzyżowanie zostaw na potem.

Онемел Спаситель и топнул в сердцах

по водной глади ногой.

"Ты и верно дурак!" и Андрей в слезах

побрел с пескарями домой.

Oniemiał Zbawiciel i tupnął rozgniewany
o powierzchnię wody nogą.
 "Rzeczywiście jesteś durniem!" i Andrzej we łzach
pobiegł z kiełbiami do domu.

Видишь там, на горе, возвышается крест.

Под ним десяток солдат. Повиси-ка на нем. 

А когда надоест, возвращайся назад,

гулять по воде, гулять по воде,

гулять по воде со мной!"

Widzisz, tam, na górze, stoi krzyż.

Pod nim dziesiątki żołnierzy. Powiś na nim. 

 A kiedy cię znudzi, wracaj z powrotem,

spacerować po wodzie, spacerować po wodzie,

 spacerować po wodzie ze mną!"

Илья Кормильцев

Ilja Kormilcew

Koncert poświęcony pamięci Wiktora Coja.

20 czerwca 1992, Łużniki, Moskwa.

1994, Kijów.

Skuci jednym łańcuchem.

Lata 50. w Związku Radzieckim. Szarym i smutnym Związku Radzieckim, gdzie państwo kreuje obraz przykładnego obywatela, kontroluje na każdym kroku, by nikt się, Boże uchowaj, nie wyróżniał z tłumu, by wszyscy byli do siebie podobni, zlali się w szarą masę. W takich warunkach wśród młodzieży kształtuje się barwna subkultura, jako alternatywna dla monotonnych komsomolców. Stiljagi (a po polsku bikiniarze) - kultywujący amerykański obraz życia, wyróżniający się apolitycznością, cynizmem w sądach, negatywnym stosunkiem do radzieckiej moralności. Prześladowani przez komsomolców, ubrani w jaskrawe szmatki rodem zza oceanu (w warunkach radzieckich szyte w piwnicach i sprzedawane na czarnych rynkach), posługujący się swoim slangiem, a przede wszystkim kochający zagraniczną muzykę i taniec: jazz, rock-n-roll.

Winyle z modną muzyką zachodnią w Związku Radzieckim były oczywiście rzadkością. W związku z deficytem w podziemnych studiach zaczęto nagrywać muzykę na zdjęciach rentgenowskich, tak zwany rock na kościach (stiljagi nazywali takie płyty także szkielet mojej babci):

Całkiem niedawno, bo w 2008 roku, o subkulturze stiljag nakręcono film w reżyserii Walerija Todorowskiego [Валерий Тодоровский]. Krytycy i autorzy filmu zaliczają film do gatunku musicalu, komedii bądź tragikomedii muzycznej, w której główną rolę odgrywa muzyka właśnie. Przy czym nie byle jaka: hity radzieckiego rocka serwowane są nam w aranżacjach jazzowych i rock-n-rollowych. I ja się rzecz jasna na nich właśnie chcę skupić.

Dobór odpowiedniej oprawy muzycznej zajął trzy lata i okazał się najtwardszym do zgryzienia orzeszkiem dla autorów filmu. Przy czym twardszym niż choreografia tańców, więc naprawdę twardym. Według Todorowskiego w rosyjskim kinie nie ma tradycji musicalu: nie ma kompozytorów, mogących napisać hity, chociaż wielu z nich pisze dobrą muzykę. Reżyser zwracał się do różnych kompozytorów. Aleksiej Rybnikow, autor soundtracków wielu popularnych filmów, miał zajęty grafik na kilka lat do przodu. Inni z entuzjazmem się zgadzali, ale za każdym razem wyzwanie przerastało ich siły i rezygnowali. Kolejną propozycją było wykorzystanie nagrań archiwalnych lat 30.-50., czyli muzyki, której rzeczywiście słuchali stiljagi. Ale nie mieli oni swojej muzyki - jedynie zagraniczną, i Todorowski uznał za niewłaściwe tworzyć współczesny musical rosyjski w oparciu o amerykańskie piosenki.

W tym czasie rocker Jewgienij Margulis polecił Todorowskiemu rock lat 80. Jak wyjaśnia reżyser, to absolutna zbieżność: po pierwsze, odczuwanie świata twórców rosyjskiego rocka jest bliskie stiljagom; po drugie, oni też chcieli się wyróżniać, tworzyli kontra kulturę; po trzecie: to dzieci stiljag - pokolenie Coja i Butusowa wychowali ci, którzy w latach pięćdziesiątych słuchali boogie-woogie.

Wybrano repertuar, wykupiono prawa na użycie kilku piosenek w filmie, jednak nie wystarczyło ich po prostu zaśpiewać. Trzeba było piosenkami opowiedzieć historię. Dlatego też wiele tekstów zostało zmienionych, czasem wykorzystywano jedynie refreny. Zadaniem najtrudniejszym były nowe aranże. Kompozytora szykano rok. W końcu wybór padł na Konstantina Meladze, który nad muzyką do filmu pracował dwa i pół roku. Większość aranży utrzymana jest w duchu jazzu i rock-n-rolla, chociaż nie bez wyjątku: rapowa perełka, najmocniejszy, jak na mój gust, moment filmu, cover "Skowannyje odnoj cepju" [Скованные одной цепью, czyli skuci jednym łańcuchem] w wykonaniu silnych i zwartych komsomolców:

Среди нас он жил, мы шагали строем,

Честным парнем был, был простым героем,

Но правду не скрыть, этот час настал,

И вот обнажился звериный оскал,

И вот обнажился звериный оскал.

Скованные одной цепью,
связанные одной целью.

Ты посмел посягнуть на святая святых,
Где твои идеалы, ты плюнул на них!?
Ты за яркие тряпки, врагу продаёшься,
И с совестью, честью, легко расстаёшься,
Но ты не победишь, наша цепь не прервётся!

Скованных одной цепью,
связанных одной целью.

Ты под музыку толстых не смеешь плясать,
Не смеешь кривляться, и нас предавать,
Такого как ты не должно быть рядом,
Когда мы единым, идём отрядом,
Нам партия - мать, комсомол - наш отец.
Нука ты, СТОЯТЬ! хорошо, молодец.
Мы не станем петь, под чужую дудку.
Нам радостный горн, играет побудку.

Скованные одной цепью,
связанные одной целью.

Здесь не место таким подлецам и поддонкам,
Здесь свои идеалы оставляют потомкам,
Здесь хором поют, по течению гребя,
Здесь в ногу идут, единения любя,
Нам радостно так же идти без тебя,
БЫТЬ!

Скованными одной цепью,
связанными одной целью.

Ольга Ципенюк [Olga Cipienjuk]

Илья Кормильцев [Ilja Kormilcew]

A na koniec oryginalna wersja piosenki, rockowa, w wykonaniu Nautilusa Pompiliusa. Nagranie z roku 1986 z płyty "Razłuka" [Разлука, czyli rozłąka]:

pobierz dobrą nutę

I wisi mgła nad rzeką Newą.

Przy mikrofonie:
Nol
Ноль
czyli Zero

z gatunku: rock

oficjalna strona

Jesień 1985. Leningrad. Akordeonista Fiodor Czistjakow [Djadja Fiodor], perkusista Aleksiej Nikols Nikołajew i Anatolij Płatonow tworzą zespół rockowy Nol [Ноль, czyli zero]. Spośród kapel lat osiemdziesiątych wyróżniał ich bajan jako główny instrument solowy.

Pierwszy album "Muzyka draczowych napilnikow" [Музыка драчёвых напильников, czyli muzyka zdzieraków] wydają w 1986 roku. W grudniu po raz pierwszy występują w Leningradzkim Rock-klubie. Trzy lata później ukazuje się drugi album "Skazki" [Сказки, czyli bajki], a w roku 91 - najbardziej znana wśród płyt Nolja "Piesnja o bezotwetnoj ljubwi k rodinie" [Песня о безответной любви к Родине, czyli pieśń o nieodwzajemnionej miłości do ojczyzny]. Album pełen hitów. Do dwóch z nich "Czełowiek i koszka" [Человек и кошка, czyli człowiek i kot] oraz "Idu - kurju" [Иду — курю, czyli idę - palę] nagrano klipy, które zresztą często pojawiały się w telewizji.

Podczas nagrań kolejnego dysku "Połundra" w 1992 roku Czistjakow zostaje zatrzymany w związku próbą morderstwa współlokatorki. Uznany zostaje za niepoczytalnego i wysłany na przymusowe leczenie w szpitalu psychiatrycznym. Po wyjściu ze szpitala dołącza do świadków Jehowy. Grupa zacicha na pięć lat. W tym czasie pozostali muzycy nagrywają album "Nol biez pałoczki" [Ноль без палочки].

W latach 97-98 muzycy spotykają się ponownie. Grają kilka koncertów pod nazwą "Fiodor Czistjakow i Orkiestr elektriczeskogo folklora". W maju 98 zespół rozpada się. Wychodzi album koncertowy "Szto tak sjerdce rastriewożeno". Poza tym, wszystkie płyty grupy zostają wydane ponownie.

Ja zaprezentuję jeden z największych hitów. Wraz z klipem. "Idu - kurju":

Возвращаюсь раз под вечер, обкурившись гашиша,
Wracam raz pod wieczór, napaliwszy się haszyszu,
Жизнь становится прекрасна, и безумно хороша
Życie staje się piękne i szalenie dobre

Иду, курю, иду, курю
Idę, palę, idę, palę.

И в ушах звон, шелестит листвой, 

I w uszach dzwon, szeleszczą liście,

И стоит туман над рекой Невой,
I wisi mgła nad rzeką Newą
Над рекой Невой стоит туман, 

Nad rzeką Newą wisi mgła,

Над дурман травой стоит туман,

Nad bieluniem wisi mgła,

Над рекой Невой стоит дурман

Nad rzeką Newą wisi bieluń
Над дурман травой пам-рам-пам-пам.

Nad bieluniem pam-ram-pam-pam.

Иду, курю, иду, курю
Idę, palę, idę, palę.

Пройдусь по абрикосовой, сверну на виноградную
Przejdę się po morelowej, skręcę w winogronową

И на тенистой улице я постою в тени...

I na zacienionej ulicy postoję w cieniu... 

Иду, курю, иду, курю
Idę, palę, idę, palę.

W moim polu widzenia pojawia się nowy obiekt.

Przy mikrofonie:
Bananan
czyli soundtrack "Assa"

Kino radzieckie - studnia bez dna. A na dodatek pełna perełek. Z racji swej wielkości i głębokości, obok sztampowych szlagierów, w studni radzieckiego kina znalazło się rzecz jasna miejsce i dla rocka. "Assa" Siergieja Sołowjowa [Сергей Соловьёв] z 1987 roku - film nie zupełnie muzyczny, ale z całą pewnością symboliczny dla wyznawców muzyki rock minionej epoki. 

W roli głównej, odegranej przez Siergieja "Afrika" Bugajewa [Сергей «Африка» Бугаев], malczik Bananan - artysta wolny, jaskrawy. Muzyk. W rolach cameo popularni rockerzy, między innymi Wiktor Coj, który w scenie finałowej wykonał utwór "Hoczu peremen". Epizod nagrany został w Zielonym Teatrze moskiewskiego Centralnego Parku Kultury i Otdyha im. Gorkiego. By uniknąć kosztów związanych z organizacją sceny masowej, zorganizowano bezpłatny koncert Kino, podczas którego nagrana została ostatnia scena filmu. Na potrzeby zdjęć, piosenka zaśpiewana została z playbacku. Reszta koncertu grana była na żywo. Poza Kino w filmie słychać kompozycje Borisa Griebienszczikowa z zespołem Akwarium, Żanny Aguzarowej z zespołem Brawo. W taki to sposób "Assa" została jednym z głównych reprezentantów kinowych radzieckiego rocka, który to, według jego fanów, w latach osiemdziesiątych właśnie osiągnął szczyt swego rozwoju. Winyl ze ścieżką dźwiękową do filmu wydany został w roku 1987. W 96 pojawił się kompakt z trzema bonusowymi trackami - fragmentami filmu.

Dobra nuta na dziś - piosenka "Idu na ty" Griebienszczikowa w wykonaniu malczika Bananana [Siergiej "Afrika" Bugajew], czyli kadr z legendarnego filmu "Assa":

В моем поле зренья появляется новый объект
W moim polu widzenia pojawia się nowy obiekt
В моем поле зренья появляется новый объект

W moim polu widzenia pojawia się nowy obiekt
Иду на вы. Иду на вы. Иду на вы.

Idę na wy. Idę na wy. Idę na wy.
Возможно ты шкаф

Być może jesteś szafą
(Нет)

(Nie)
Возможно ты стол

Być może jesteś stołem
(Нет)

(Nie)
Каков твой номер

Jaki jest twój numer
(Шесть)

(Sześć)
Каков твой пол

Jaka jest twoja płeć
(Женский)

(Kobieta)
Иду на ты. Иду на ты. Иду на ты.

Idę na ty. Idę na ty. Idę na ty.
(Иди)

(Idź)
В нашем поле зренья появляется новый объект

W naszym polu widzenia pojawia się nowy obiekt
В нашем поле зренья появляется новый объект

W naszym polu widzenia pojawia się nowy obiekt
Идем на ты. Идем на ты. Идем на ты.

Idziemy na ty. Idziemy na ty. Idziemy na ty.

Борис Гребенщиков

Boris Griebienszczikow

A na koniec ta sama nuta w wykonaniu autora z zespołem Akwarium. Do posłuchania a nawet ściągnięcia:

pobierz dobrą nutę

A ryba przechodzi przez sieć.

Здесь не понятно, где лицо, а где рыло,

Tu nie wiadomo, gdzie twarz a gdzie morda,

И не понятно, где пряник, где плеть.

I nie wiadomo, gdzie piernik, gdzie pejcz

Здесь в сено не втыкаются вилы,

Tutaj w siano nie da się wetknąć wideł,

А рыба проходит сквозь сеть.

A ryba przechodzi przez sieć.

И не ясно, где море, где суша,

I nie jasne jest, gdzie morze, gdzie ląd,

Где золото, а где медь.

Gdzie złoto, a gdzie miedź.

Что построить, и что разрушить,

Co zbudować i co zburzyć,

И кому, и зачем здесь петь?

I komu, i po co tu śpiewać?

Нам с тобой: голубых небес навес.

Dla mnie i ciebie: z błękitnego nieba wiata.

Нам с тобой: станет лес глухой стеной.

Dla mnie i ciebie: będzie las głuchą ścianą.

Нам с тобой: из заплеванных колодцев не пить.

Ja i ty: z zaplutych studni nie będziemy pić.

План такой - нам с тобой...

Taki jest plan - dla mnie i ciebie...

Здесь камни похожи на мыло,

Tutaj kamienie podobne są do mydła,

А сталь похожа на жесть,

A stal podobna do blachy,

И слабость, как сила,

I słabość jak siła,

И правда - как лесть.

I prawda - jak kłamstwo.

И не ясно, где мешок, а где шило,

I niejasnym jest gdzie worek a gdzie szydło,

И не ясно, где обида, а где месть.

I nie wiadomo gdzie jest obraza, a gdzie zemsta.

И мне не нравится то, что здесь было,

I nie podoba mi się to, co tutaj było,

И мне не нравится то, что здесь есть.

I nie podoba mi się to, co tutaj jest. 

Нам с тобой: голубых небес навес.

Dla mnie i ciebie: z błękitnego nieba wiata.

Нам с тобой: станет лес глухой стеной.

Dla mnie i ciebie: będzie las głuchą ścianą.

Нам с тобой: из заплеванных колодцев не пить.

Ja i ty: z zaplutych studni nie będziemy pić.

План такой - нам с тобой...

Taki jest plan - dla mnie i ciebie...

Нам с тобой: черная ночь да в реке вода

Dla mnie i ciebie: czarna noc i w rzece woda

Нам с тобой: и беда станет не беда.

Dla mnie i ciebie: i bieda nie będzie biedą.

Уезжай!.. Так, была не была, прости и прощай!..

Jedź!.. Tak, trzeba zaryzykować, przebacz i żegnaj!..

 План такой - нам с тобой...

Taki jest plan - dla mnie i ciebie...

Виктор Цой

Wiktor Coj

pobierz dobrą nutę

wieczność.słuchać.wiatr

Przy mikrofonie:
wiecznost'.słuszat'.wietier
вечность.слушать.ветер
czyli wieczność.słuchać.wiatr

z gatunku: instrumental, post-rock, ambient

myspace

vkontakte

Instrumentalny projekt post-rockowy z Kijowa z roku 2009. Projekt jednoosobowy. Pierwsze demo wydane zostało w grudniu 2009 przez Radio Hand Netlabel - niezależna wytwórnia internetowa popularyzująca projekty muzyczne w sieci. Trzy utwory - niecałe dwadzieścia siedem minut grania - to jak dotąd jedyny dorobek "wieczności". Są plany zebrać grupę. Są plany pisać nowe nuty. I nagrywać i wydawać są plany. Póki co, niestety, tylko plany. Cóż. Ja chylę czoła, trzymam kciuki, no i czekam.

Demo ubogie rozmiarem ale nie treścią. W trzech kawałkach serwowana jest nam cała gama smaków - obiad dwudaniowy z przystawką i deserem. Skosztować można tutaj. Smaczna nuta. Dobrego apetytu.

Zostań, chłopcze z nami.

Przy mikrofonie:
Anait Kanaczjan
[Анаит Каначян]





z gatunku: ścieżka dźwiękowa

Pozostajemy w wątku filmu animowanego - tym razem radziecki, ormiański: "W sinjem morje, w bjełoj pjenje..." [В синем море, в белой пене…, czyli w sinym morzu, w białej pianie]. Film Roberta Saakjanca [Роберт Саакянц] z 1984 roku. Fantazja muzyczna na temat legend ormiańskich. Muzykę do filmu skomponował Robert Amirhanjan [Роберт Амирханян]. Szczególną popularność zyskała piosenka: "Ostawajsja, malczik s nami" [Оставайся, мальчик с нами, czyli zostań, chłopcze z nami] w wykonaniu Anait Kanaczjan. Niech to będzie dobra nuta na dziś. Film jest iście psychodeliczny, a kawałek Kanaczjan świetnie się w tę koncepcję wpisuje. Warto rzucić i uchem, i okiem:

Słyszysz głosy.

Przy mikrofonie:
Nastia
Настя

z gatunku: rock
oficjalna strona

Zespół powstały w Swierdłowsku, dzisiejszym Jekaterynburgu w roku 1986. Reprezentanci pierwszej fali uralskiego rocka. A zaczęło się od występów Nastii Polewoj [Настя Полева] z Nautilusem Pompiliusem. W 86 Polewa zaczyna pisać swoją muzykę. Formacja przejmuje nazwę od imienia liderki. Od momentu powstania skład grupy zmienia się kilkakrotnie. Niezmiennymi liderami pozostają Nastia Polewa i Jegor Biełkin [Егор Белкин]. W 1993 grupa odradza się w Sankt Petersburgu. W 97 moskiewska wytwórnia Moroz Records wypuszcza wznowienia wszystkich płyt zespołu z bonus trackami. Ostatni album "Mosty nad Newoju" [Мосты над Невою] wychodzi w roku 2008. Grają rocka i grają do dziś. 

A ja skupię się na klipie z roku 1995. Postradziecka produkcja w dobrym stylu. Oddaję głos Nastii:

Piosenka pod tytułem "Gołosa" [głosy], którą wcześniej napisali panowie z grupy Aprielskij marsz, nagrana została na albumie "Taniec na cypoczkach" [taniec na palcach] w wersji zespołu Nastia. Trzeba tu wspomnieć, że wcześniej wykonywałam tę piosenkę w wersji Aprielskiego marszu, ale moje wykonanie z nieznanych mi przyczyn nie ukazało się na płycie grupy. Kiedy znów pojawiła się możliwość nagrania "Głosów", tym razem z własnym aranżem, nie mieliśmy pojęcia, że zostanie zrobiony do nich klip. Wytwórnia muzyczna Triarij, wydająca naszą płytę "Taniec na cypoczkach" zaproponowała klip animowany (w tamtym czasie współpracowali z Dmitrijem Rezczikowem). W założeniu pierwotnym w teledysku miały być jeszcze "żywe" kadry ze mną dla synchronu. Ostatecznie otrzymaliśmy samowystarczalne animowane wideo ze ścieżką dźwiękową. To znaczy - możliwość odbierania wideoklipu jak film rysunkowy z własną fabułą i jak klip muzyczny do piosenki "Głosy". Teledysk został zrobiony fajnie, nie wspominając o profesjonalizmie autora i całego kolektywu studia Dewon. Z tego co wiem, reżyser prezentował wideo "Głosy" na kilku festiwalach animacji.

Под вечер как магнит притянет нас водоём
Мы над водой сидим и в эту воду плюём
И вот уже темно, и мы с тобою вдвоём
Не говорим о том, чего боимся и ждём

Ты знаешь, в чём дело, слышишь голоса
Не бойся, ты смелый, это были голоса

Наш водоём темней, секрет озёр и морей
Где правят голоса, бывает мало людей
Нам тихий разговор понять поможет быстрей
Что сотворили мы с короткой жизнью своей

Ты знаешь, в чём дело, слышишь голоса
Не бойся, ты смелый, это были голоса

Твои глаза во тьме зеленовато горят
То электрический на них мерцает заряд
У водоёма так минуты быстро парят
И наплевать на то, что там о нас говорят

Ты знаешь, в чём дело, слышишь голоса
Не бойся, ты смелый, это были голоса

Под вечер как магнит притянет нас водоём
Мы над водой сидим и в эту воду плюём
И вот уже темно, и мы с тобою вдвоём
Не говорим о том, чего боимся и ждём

Ты знаешь, в чём дело, слышишь голоса
Не бойся, ты смелый, это были голоса

Апрельский Марш